داستان هیجان انگیز آردوینو :

ایده‌ی ساخت آردوینو در سال ۲۰۰۳ میلادی در انستیتو طراحی‌تعاملی ایورئا در کشور ایتالیا شکل گرفت.تمرکز اصلی در فعالیت های این موسسه این است که چگونه مردم با محصولات دیجیتال ، سیستم ها و محیط تعامل دارند و چگونه این تجهیزات بصورت متقابل انسان ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

عبارت طراحی تعاملی  در اواسط سال 1980 توسط بیل ورپلانک و بیل موگریج  ابداع شد.طرحواره نمایش بسیار خوبی از کارکرد فرآیند تعامل را نشان می دهد. در صورتی که شما کاری انجام دهید ، تغییری را احساس خواهید کرد و پس از آن شما می توانید چیزی را راجع به دنیا متوجه شوید.

ایده عبارت بود از ساخت وسیله‌ای ساده و کم‌هزینه برای انجام پروژه‌های دیجیتال دانشجویان، به‌خصوص آن‌هایی که آشنایی چندانی با اصول مهندسی و برنامه‌نویسی ندارند. سه فرد کلیدی در به ثمر نشاندن این ایده نقش داشتند:

هرناندو باراگان، ماسیمو بانزی، و کیسی ریس.

باراگان یکی از دانشجویان انستیتو ایورئا بود که تصمیم گرفت پایان‌نامه‌ی کارشناسی‌ارشد خود را در این زمینه اجرا نماید. بانزی و ریس نیز استادان راهنمای پایان‌نامه‌ی باراگان بودند. تا آن زمان هنوز اسمی از آردوینو در میان نبود. نتیجه‌ی پایان‌نامه‌ی باراگان بسیار موفقیت‌آمیز بود و منجر به ایجاد سخت‌افزار و نرم‌افزاری شد که وایرینگ نام گرفت. سخت‌افزار وایرینگ ویژگی‌های مورد نظر را نسبت به سایر نمونه‌های موجود در بازار آن زمان داشت یعنی ساده و کم‌هزینه بود. نرم‌افزار وایرینگ نیز بر مبنای یکی از زبان‌های برنامه‌نویسی موجود به نام پراسسینگ تهیه شده بود.

پس از اتمام پایان‌نامه، بانزی درصدد کاهش هزینه‌های سخت‌افزار وایرینگ برآمد و در سال ۲۰۰۵ میلادی با همکاری دیوید کوآرتلس و دیوید ملیس (که به‌ترتیب کارمند و دانشجوی انستیتو ایورئا بودند)، به توسعه‌ی پروژه‌ی وایرینگ پرداخت و نام آن را به آردوینو تغییر داد. این نام جدید برگرفته از نام کافه‌ای به نام آردوین در شهر ایورئا بود که اکثر جلسات گروه در آنجا تشکیل می‌شد. واژه‌ی آردوین، نام یکی از شاهزادگان قدیم ایتالیا است که زمانی حکمران شهر ایورئا بود و در قرن یازدهم میلادی به پادشاهی ایتالیا رسید.

آردوینو چیست؟

اگر بخواهم به طور خلاصه بگویم، یک میکروکنترلر را گذاشتند روی برد و مدار تغذیه برای آن درست کرده‌اند، پروگرامر آن را طراحی کرده‌اند، برای آن پایه‌های ورودی و خروجی گذاشتند تا کار با آن راحت‌تر باشد، خازن‌ها و مقاومت ‎هایی را گذاشتند روی برد که میکروکنترلر را راه بیندازد و کار ما برای کار کردن با آن راحت شده باشد.

در تصویر زیر می‌توانید چند نوع آردوینو را ببینید:

محیط آردوینو چگونه است؟

محیط آردوینو طوری طراحی شده است که کار با آن برای مبتدیان راحت باشد. حتی کسی که هیچ تجربه‌ای در زمینه‌ی الکترونیک یا نرم‌افزار نداشته باشد، می‌تواند با آردوینو دستگاه‌های موردنظر خود را بسازد. آردوینو در ساخت چیزهای مختلفی از جمله ابزارآلات موسیقی، ربات، مجسمه، بازی، وسایل خانه و… کاربرد دارد.

در سراسر جهان، آردوینو در بسیاری از پروژه‌های الکترونیک به‌ویژه توسط افرادی که می‌خواهند چیزهای ساده‌ای بسازند، استفاده می‌شود. آردوینو به شکلی طراحی شده است که اشخاص غیرمتخصص هم بتوانند از آن استفاده کنند. این نرم‌افزار/سخت‌افزار دارای تعداد زیادی نمونه کد است و نحوه استفاده از امکانات مختلف برد آردوینو نیز در آنها نشان داده شده است.

اگر بخواهم به طور خلاصه بگویم، یک میکروکنترلر را گذاشتند روی برد و مدار تغذیه برای آن درست کرده‌اند، پروگرامر آن را طراحی کرده‌اند، برای آن پایه‌های ورودی و خروجی گذاشتند تا کار با آن راحت‌تر باشد، خازن‌ها و مقاومت‎هایی را گذاشتند روی برد که میکروکنترلر را راه بیندازد و کار ما برای کار کردن با آن راحت شده باشد.

این بعد سخت‌افزاری آردوینو است و البته یک بعد نرم‌افزاری هم وجود دارد که می‌آید و در یک نرم‌افزاری که توسط آردوینو طراحی و اراِئه شده است برنامه‌تان را می‎نویسید و آن را به برد انتقال می‌دهید. آردوینو بیشتر به دلیل سخت‌افزار خود معروف است؛ اما برای انجام پروژه و پروگرام کردن، شما به نرم‌افزار آن نیز احتیاج دارید. به‌طورکلی آردوینو از دو قسمت اصلی تشکیل شده است:

برد آردوینو که بخش سخت‌افزاری می‌باشد و هنگامی که پروژه خود را ایجاد می‌کنید، از آن استفاده می‌کنید.

Arduino IDE که بخش نرم‌افزاری است و روی سیستم شما اجرا می‌شود. از Arduino IDE برای نوشتن کدها، استفاده می‌شود. این کدهای کوچک که داخل محیط Arduio IDE نوشته می‌شوند، اسکچ (Sketch) نامیده می‌شوند.

 

شما با شرکت در دوره ی کاخ مهندس الکترونیک می‌توانید فوت کوزه گری مهندس موفق الکترونیک را بیاموزید.